ตอนที่ 12
สายวันเดียวกัน ติรกาลากสมภพออกมาต่อว่าหน้าธนาคาร เพราะโกรธที่โดนหลอก ธงฉานตามมาแก้ตัวแทนว่าสมภพไม่หลอก แค่ไม่ได้บอกความจริงทั้งหมดเท่านั้น
“เงียบไปเลยไอ้หลานพาซวย” เอ่ยพลางตะปบปากไม่ให้ธงฉานพูดต่อ
“คุณนั่นแหละพาฉันซวย ต่อไปนี้ฉันจะกล้าไปสู้หน้าใครได้ ตั้งใจไปคุยกับสินเชื่อธนาคารเพื่อไปขอกู้เงินให้คุณ แต่ดันโดนเขาเหวี่ยงกลับเพราะคุณติดแบล็กลิสต์เป็นหนี้เขาเป็นร้อยๆล้านแล้วไม่เคยใช้แม้แต่บาทเดียว”
สมภพก้มหน้าจ๋อยยอมรับว่า นี่คือสาเหตุที่เขาต้องหันไปพึ่งหนี้นอกระบบ แล้วอ้อนวอนให้ติรกาช่วยเหลือ ติรกาส่ายหน้าเอือม จะเดินหนีไปฝั่งตรงข้าม
ทันใดนั้น รถกระบะคันหนึ่งขับพุ่งเข้ามาเหมือนจะชนติรกากับสองอาหลาน สมุนพ่อเลี้ยงจรัลลงมาจากรถ ติรกาปรี่ไปเอาเรื่อง แต่ต้องชะงักเพราะพวกมันชักปืนขึ้นมาขู่
“หาเงินมาใช้หนี้ได้รึยัง พรุ่งนี้วันสุดท้ายแล้วนะ ถ้าหาเงินมาใช้ไม่ทัน รับรองว่าแกโดนแบบนี้แน่” สมุนเล็งปืนไปทางสมภพกับธงฉานแล้วทำท่าจะลั่นกระสุน
“อ๊าก” สองอาหลานตกใจร้องลั่น
“ฮ่าๆไอ้โง่ ดูไม่ออกหรือไงว่าข้าใช้ปืนปลอม” สมุนใช้ปืนฉีดน้ำฉีดใส่สมภพกับธงฉานพลางขู่ต่อว่า วันนี้ปืนฉีดน้ำ แต่พรุ่งนี้เจอของจริงแน่ แล้วพากันขึ้นรถออกไป
ติรกายืนอึ้งคิดไม่ถึงว่าเรื่องราวจะร้ายแรงขนาดนี้ สมภพได้โอกาสเข้ามาอ้อนวอนขอยืมเงินติรกาไปใช้หนี้พ่อเลี้ยงจรัล แต่ติรกาว่าเงินเธอเป็นเงินหมุนเวียน ถ้าให้สมภพยืมโรงงานเธอก็ไปไม่รอด
“ขอโทษจริงๆนะคะสมภพ ฉันขอตัวก่อนนะคะ” ติรกาเดินจากไป
ธงฉานคอตกร้องโวยวาย “อย่างนี้อาทรงสุดากับตาต้นก็ตายแน่สิอา เราสองคนด้วยนะ ผมยังไม่อยากตาย”
“เงียบไปเลยไอ้หลานพาซวย” เอ่ยพลางตะปบปากไม่ให้ธงฉานพูดต่อ
“คุณนั่นแหละพาฉันซวย ต่อไปนี้ฉันจะกล้าไปสู้หน้าใครได้ ตั้งใจไปคุยกับสินเชื่อธนาคารเพื่อไปขอกู้เงินให้คุณ แต่ดันโดนเขาเหวี่ยงกลับเพราะคุณติดแบล็กลิสต์เป็นหนี้เขาเป็นร้อยๆล้านแล้วไม่เคยใช้แม้แต่บาทเดียว”
สมภพก้มหน้าจ๋อยยอมรับว่า นี่คือสาเหตุที่เขาต้องหันไปพึ่งหนี้นอกระบบ แล้วอ้อนวอนให้ติรกาช่วยเหลือ ติรกาส่ายหน้าเอือม จะเดินหนีไปฝั่งตรงข้าม
ทันใดนั้น รถกระบะคันหนึ่งขับพุ่งเข้ามาเหมือนจะชนติรกากับสองอาหลาน สมุนพ่อเลี้ยงจรัลลงมาจากรถ ติรกาปรี่ไปเอาเรื่อง แต่ต้องชะงักเพราะพวกมันชักปืนขึ้นมาขู่
“หาเงินมาใช้หนี้ได้รึยัง พรุ่งนี้วันสุดท้ายแล้วนะ ถ้าหาเงินมาใช้ไม่ทัน รับรองว่าแกโดนแบบนี้แน่” สมุนเล็งปืนไปทางสมภพกับธงฉานแล้วทำท่าจะลั่นกระสุน
“อ๊าก” สองอาหลานตกใจร้องลั่น
“ฮ่าๆไอ้โง่ ดูไม่ออกหรือไงว่าข้าใช้ปืนปลอม” สมุนใช้ปืนฉีดน้ำฉีดใส่สมภพกับธงฉานพลางขู่ต่อว่า วันนี้ปืนฉีดน้ำ แต่พรุ่งนี้เจอของจริงแน่ แล้วพากันขึ้นรถออกไป
ติรกายืนอึ้งคิดไม่ถึงว่าเรื่องราวจะร้ายแรงขนาดนี้ สมภพได้โอกาสเข้ามาอ้อนวอนขอยืมเงินติรกาไปใช้หนี้พ่อเลี้ยงจรัล แต่ติรกาว่าเงินเธอเป็นเงินหมุนเวียน ถ้าให้สมภพยืมโรงงานเธอก็ไปไม่รอด
“ขอโทษจริงๆนะคะสมภพ ฉันขอตัวก่อนนะคะ” ติรกาเดินจากไป
ธงฉานคอตกร้องโวยวาย “อย่างนี้อาทรงสุดากับตาต้นก็ตายแน่สิอา เราสองคนด้วยนะ ผมยังไม่อยากตาย”
ooooooo
เย็นวันนั้นเอง รชานนท์เรียกมัทรีกับวันรบมาพบที่บ้านพักของพชร เพื่อแจกงานรีสอร์ตที่ภูเก็ต เพราะอีกสองอาทิตย์ต้องไปพบกับลูกค้า
“ผมกำลังจะแต่งงานนะป๋า ใช้งานขนาดนี้ถึงวันแต่งผมก็โทรมตาย หมดแรงพอดี”
“ดี ลูกฉันจะได้ไม่เหนื่อย จริงไหมมัท” รชานนท์หันมาล้อ
มัทรีนั่งอึ้งมองวันรบแล้วรีบรับปากว่า อาทิตย์หน้าจะเอาไอเดียมาเสนอให้รชานนท์
ฝ่ายคุณพ่อเห็นคุณลูกหน้าเครียดก็เข้าใจว่า เธอกังวลเรื่องที่เขากับติรกายังไม่เข้าใจกัน จึงรีบสัญญาว่าจะต้องปรับความเข้าใจกับติรกาให้ได้ แล้วมือถือ
รชานนท์ก็ดังขึ้น เป็นเสียงพุทราตามให้ไปช่วยติรกา ที่ออกไปทานอาหารเย็นกับสมภพที่รีสอร์ต
“อะไรนะ ได้ ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้” รชานนท์กดวางสายหันมาบอกมัทรีกับวันรบว่า ติรกากำลังมีอันตราย
ลูกสาวกับว่าที่ลูกเขยขอตามรชานนท์ไปด้วย ครั้นทั้งสามมาถึงรถ วริษราก็เดินมาเรียกวันรบบอกว่า เธอไม่ค่อยสบายอยากให้พาไปส่งที่ห้องพัก แต่วันรบยังลังเล วริษราจึงแกล้งสะดุดขาตัวเองล้ม วันรบตกใจเข้าประคอง
มัทรีทนไม่ไหวชวนรชานนท์ไปขึ้นรถ แล้วเร่งรถขับออกไปโดยไม่สนใจเสียงเรียกของวันรบที่ให้รอก่อน วริษราแอบยิ้มสะใจ อ้อนให้วันรบพาไปส่งที่ห้องพัก แล้วนำน้ำส้มผสมยานอนหลับมาให้ดื่ม ไม่นานชายหนุ่มก็หลับสนิท
“ฝันดีนะคะพี่รบ...ฉันจะทำให้แกพล่านจนทนไม่ได้เลย นังมัทรี” วริษราแสยะยิ้มร้ายกาจ
ครู่ต่อมาเธอบ่นว่าร้อน และเริ่มมีอาการกระสับกระส่าย สมภพแอบลุ้นกระซิบถามหลานชาย
“ยาแกมันออกฤทธิ์ไวขนาดนี้เลยเหรอวะ”
“ของเขาดีจริงๆ” ธงฉานยกนิ้วให้แล้วต้องอึ้ง เมื่อเห็นติรกาฟุบลงกับโต๊ะ
สองอาหลานไม่รอช้าช่วยกันอุ้มติรกาเข้าไปในห้องเตรียมเผด็จศึก
“โชคดีนะอา เพื่ออาทรงสุดากับตาต้น” ธงฉานตบไหล่สมภพ แล้วเดินออกไป
“ขอโทษนะติรกา แต่ผมจำเป็นต้องทำจริงๆ” สมภพยืนมองติรกาอย่างลำบากใจ แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรก็ได้ยินเสียงธงฉานร้องลั่น
“ไอ้ธงฉานส่งเสียงอะไรของมัน” สมภพหันไปมองที่ประตู
“เสียงแบบนี้มั้งคะ” ติรกายกขายันสมภพลงไปกองแล้วตามไปซ้ำ
ประตูห้องเปิดออก รชานนท์ เตือนใจ พุทรา และมัทรีพุ่งเข้าหาติรกา พลางเอ่ยถามว่า เป็นอะไรหรือเปล่า
“ไม่เป็นไร ดีที่พุทราโทร.มาเตือนให้รู้ตัวก่อน”
“มัทเป็นห่วงคุณแม่แทบแย่ กลับบ้านนะคะคุณแม่” มัทรีเข้ามากอดติรกา
“จ้ะ แต่แม่ต้องจัดการสมภพให้เรียบร้อยก่อน”
ติรกาจะหันไปเล่นงานสมภพอีก แต่เขาหายตัวไปแล้ว
“คิดว่าทำผิดแล้วจะลอยนวลเหรอ ไม่มีทาง” ติรกาโกรธจัดชวนทุกคนตามไปเอาเรื่อง
ooooooo
สมภพกับธงฉานกลับมาตั้งหลักที่บ้าน ทั้งสองได้ยินเสียงรุจีกรีดร้องอยู่ในห้องรับแขกจึงเข้าไปดู ต้องตะลึงเมื่อพบหูสี่หูเลอะเลือดกระจายอยู่บนพื้นห้อง
รุจีปากคอสั่นเล่าว่า เธอเห็นกล่องวางอยู่จึงเปิดดู ก็พบหูคนอยู่ในนั้น สมภพมองไปรอบๆเห็นข้างกล่องมีจดหมายแนบมาด้วย เขาหยิบขึ้นมาเปิดอ่านดังๆ
“ครั้งนี้ยังไม่ใช่ของจริง ถ้าอั๊วไม่ได้เงินภายในเที่ยงพรุ่งนี้ เมียกับลูกลื้อ หูกุดแน่”
รุจีหน้าเสียเป็นห่วงพี่สาวกับหลาน เธอถาม
ธงฉานว่า หาเงินได้หรือยัง เห็นเขาส่ายหน้าแทนคำตอบ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น